Deze spreuk spookt al jaren door mijn hoofd. Telkens als ik door de Hoofdstraat in Rijen fiets en ik nader de Mariastraat zie ik dit gedicht van K. Schipper en dan denk ik: hier moet ik iets mee. Dan ga ik piekeren over ‘wat dan’ en ‘hoezo dan’ of ‘doe ik dat misschien al?’
Vandaag zag ik ineens het licht. Niet in de vorm van een Maria verschijning of een plotseling intens geloof in God, maar in de vorm van wat ik dan met dit gedicht moet en waarom ik daar toch iedere keer weer aan blijf denken. Het heeft te maken met wat ik nu, op dit moment aan het doen ben. Namelijk mijn eerste column schrijven voor HalloGilzeRijen.
Dit communicatie platform, dat bestaansrecht heeft dankzij enthousiaste vrijwilligers, biedt ons al een gezellig kookprogramma, zet om de zoveel tijd iemand uit Gilze of Rijen in de spotlight, houdt je op de hoogte van evenementen en ander nieuws en voor kinderen is een kinderspelprogramma in de maak. Wat nog ontbreekt is een vaste rubriek in de vorm van een column. Hoog tijd om deze leegte op te vullen. Daarom ga ik – bij wijze van proef – voor jullie deze column schrijven. Over van alles en nog wat.
Dat van alles en nog wat kan te maken hebben met iets wat er speelt in onze gemeente of op landelijk of zelfs wereldniveau. Maar het kan net zo goed gaan over algemene levensthema’s als geluk, liefde en geloof. Pin me er in ieder geval niet op vast wat je wekelijks aan getypte tekst aantreft. Het is maar net wat mij op dat moment bezighoudt én wat de moeite waard is om te delen.
Over delen gesproken … Ik weet dat ik voortaan bij heel veel mensen bekend ben als de moeder die dat afschuwelijk nieuws over haar dochter met de rest van Nederland heeft gedeeld. Als je vooral daar meer over wilt weten, dan kom je van een koude kermis thuis, want daar ga ik niet over schrijven. Wél zal ik misschien een column schrijven over het belang van privacy en wat media-aandacht voor impact heeft op beeldvorming. Zaken waar ik nu tegen wil en dank ervaring mee heb. Of over hoe het voelt om ondernemer te zijn, over de rol als moeder of als echtgenote. Over verwachtingen die we hebben ten aanzien van de rollen die we vervullen in het leven en hoe dingen vaak anders lopen. Rollen en thema’s die universeel zijn en waarin veel mensen zich zullen herkennen. Maar ik zal ook schrijven over items die zich misschien niet direct binnen jouw eigen leefwereld afspelen, maar waar je wellicht meer over wilt weten.
Vanaf nu komt er voor mij in ieder geval een superleuke en uitdagende rol bij; die van columniste.
Ik zal mijn best doen je te verrassen, verbazen, inspireren, laten nadenken en misschien af en toe zelfs te laten lachen. Wie weet.
